Rife z powodzeniem wyleczył kilka chorób za pomocą terapii częstotliwościowej. Jego praca zyskała największą uwagę po przeprowadzonej w 1934 roku w La Jolla w Kalifornii próbie klinicznej, w której po 3 miesiącach leczenia przywrócił możliwość zdrowego życia 16 terminalnie chorym na raka. Ta w 100% udana próba kliniczna elektromedycyny była monitorowana i kontrolowana przez 5 renomowanych lekarzy i 1 patologa.
Metoda terapeutyczna Rife’a została następnie przyjęta przez kilku lekarzy i 3 kliniki w Los Angeles, Pasadenie i San Diego i od lat jest z powodzeniem stosowana w leczeniu chorych na raka. A prestiżowy Smithsonian Institution w swoim rocznym raporcie opublikowanym w 1944 roku poświęcił nowym mikroskopom specjalny artykuł naukowy, szczegółowo opisując wyniki uzyskane dzięki uniwersalnemu mikroskopowi Rife’a.
Z czasem Rife’owi sprzeciwiła się praktycznie cała oficjalna profesja medyczna, na czele z Amerykańskim Stowarzyszeniem Medycznym (AMA), Narodowym Instytutem Raka (NCI), Administracją Żywności i Leków (FDA) oraz firmami farmaceutycznymi zajmującymi się produkcją środków chemioterapeutycznych. W ciągu zaledwie kilku lat Rife został zniszczony zarówno fizycznie, jak i moralnie, jego laboratorium spłonęło, jego specjalny mikroskop został zniszczony, a sam wynalazca został pozwany w 1939 roku. Lekarze, którzy przez lata stosowali z powodzeniem metodę wynalazcy, również zostali zmuszeni do porzucenia swojej praktyki.
Na szczęście lista częstotliwości odkrytych przez Rife’a zachowała się i była nadal wykorzystywana przez zwolenników wynalazcy. Najbardziej znanym spadkobiercą jego prac był jego kolega z badań John Crane, a później Hulda Clark, którzy dodawali do bazy kolejne częstotliwości i opracowywali nowe metody terapeutyczne.
Źródła wykorzystane do opisu życia i pracy Rife’a:
Barry Lynes: The Cancer Cure That Worked, BioMed Publishing Group, 1987.
Barry Lynes: Rife’s World of Electromedicine, BioMed Publishing Group, 2009.
